Dag 25: Het einde van de wereld

Hey hoi! Het is Kevin weer.

Vandaag vroeg opgestaan rond 4:30, want om 5 uur werden we opgehaald door de taxi om ons naar Horton Plains Park te brengen. En wat waren we blij om meerdere toeristen in dat busje te zien. Dan hoefden we namelijk minder te betalen.

Onder het genot van Sun FM, de coole radio met Westerse muziek zoals Ed Sheeran (al klinken al die nummers toch fout gecoverd ofzo), reden we naar de ingang van het park. We maakten één keer een stop om een mooie foto te maken van het uitzicht. Daar heeft een Chinees een foto gemaakt van ons.

Voor het park betaal je uiteraard entree. Maar we kregen korting omdat we een groepsticket namen. Zodoende bracht onze chauffeur dus het park in en moesten we al even stoppen, omdat een Sambar hert de weg over wilde steken. Deze herten kon je dus van vrij dichtbij zien.

Vanaf het visitor center begon onze wandeling naar World's End. Een grote klif van zo'n 800 meter hoog waar je niet vanaf wil vallen. Onderweg kom je hier en daar in de verte een hert, maar gewoon de natuur alleen al is schitterend. Je verwacht het ook niet echt in Sri Lanka om vlakten en heuvels vol heide te zien. Je denkt dan toch meer aan regenwoud.

Eenmaal aangekomen bij World's End had je een fantastisch uitzicht. Het schijnt dat je zelfs de zee kunt zien, maar ook al kun je erg ver kijken, de zee zagen we niet. Wel een rivier in de verte met van die mooie roodbruine oevers. Tjeerd moest weer gevaarlijk doen. Een foto dichtbij de klif waarop hij een handstand doet. Hij zou een goede kandidaat zijn voor de Darwin Awards.

Op de terugweg kwamen we nog langs Baker's Falls. Een mooie waterval dat volgens mij niets met een bakker te maken heeft. Er stond ook niemand om broodjes te verkopen. Helaas. Al hadden we de dag van tevoren al wel lekkere zoete troep gekocht als ontbijt (en lunch).

En toen mocht de chauffeur ons weer naar het treinstation brengen. Hier namen we de trein naar Ella. Alweer een mooie rit, waar wij continu uitkeken naar een mooie brug. Die kwamen we niet tegen. Maar dat is dan ook wat voor morgen...

In Ella hadden we al redelijk snel een homestay gevonden met een voor ons acceptabele prijs. Het begon ook te stortregenen, dus echt verder kijken wilde we ook niet meer.

Ella is heel toeristisch. Best vreemd om opeens andere toeristen tegen te komen. Dat was even wennen. Waar zij eten bij de dure café's die in de Lonely Planet staan, zijn wij heel Ella afgegaan voor zo goedkoop mogelijke Kottu. Jammer alleen dat die porties altijd net wat te klein zijn voor onze grote magen. Ons restaurant was echter tevens een Curd Shop. En zo gingen we dus naar huis met rijst met curd en honing. Een beetje teveel rijst dus. Volgende keer doen we zonder.

Tot morgen! (Wat dus eigenlijk vandaag is).