Dag 21: Leeuwentrots

Voor zonsopkomst opstaan gaat makkelijker als je om 21:00 uur ging slapen. Zo vroeg in slaap vallen is niet moeilijk omdat je lichaam denkt dat als het donker wordt bij 35 graden, het wel 23:00 uur moet zijn. 

Tegen afraden in, zijn we te voet de richting van de Sigiriya vesting op gegaan. Het zou gevaarlijk zijn omdat wilde olifanten 's nachts de wegen kruisen. Veilig voelden we ons wel omdat het Sigiriya fort dag en nacht bewaakt wordt door mannen in boomhutten.

Na drie kwartier doemde een tempel op aan de voet van de Pidurangala berg, waar ook om vijf uur 's ochtends iemand is om je een kaartje te verkopen. 
Toch voel je je niet helemaal toerist als je deze berg beklimt. De eerste vijftig meter hebben ze nog moeite gedaan om een trap te metselen, maar daarna is het zie maar hoe je boven komt.

Tussen de rotsen vormt zich een natuurlijk pad naar boven, waar uiteindelijk Sri Lanka's meest majestueuze vergezicht zich voor je uitspreidt. 

Hoewel geen zonsopkomst zich kan meten aan die in de Himalaya's, voelt het op Pidurangala toch uniek. Een schoonheid die zich diep in het oerwoud schuilhoudt. 

De leeuwenrots van Sigiriya is nergens beter te zien dan vanaf hier, dobberend in een groene zee. Een strategisch hoogtepunt is de vesting van Sigiriya, die omgeven wordt door vervallen muren en een brede slotgracht. 

Het was de rest van de dag redelijk uitzitten in het hotel (lees: insectenbroeinest) omdat de olifantensamenkomst, waar we heen wilden, pas laat in de middag zou zijn.
Dat bleek uiteindelijk (weer) tegen te vallen, want de olifanten hadden toevallig een nieuwe drinkplek gevonden, aan de andere kant van het meer.

We hebben er wel een leuke foto van. Het meer, niet de olifanten, die waren zo groot:

. ... .. .