Dag 17: Kegalle

Omdat het aan de kust ligt en de Indische Oceaan op de evenaar in de lente wordt opgewarmd, is Negombo bloedheet. Ookal lig je bloot op bed onder een ventilator, je zweet altijd.
Toch was het vrolijk wakker worden in House of Dilly, gerund door de reincarnatie van Bob Marley, Fernando. In Sri Lanka leven alleen maar Rasta's, het weer laat drukte gewoon niet toe.

Fernando heeft tien keer met het vliegveld gebeld en voor het middaguur stond mijn in India verloren tas op de stoep. Nu kan het echte backpacken beginnen. Geen vaste toeristenpakketen, geen taxi's. Met een stampvolle bus naar Kegalle, waar we alleen maar stoppen omdat het op de route ligt. Over het platte Sri Lanka en de goede bestrating duurde het nog geen vier uur om van Negombo naar de 'Hill Country' te reizen. Dit is het hoge centrum van Sri Lanka, met vandaag als bestemming: de eerste stad die we tegenkwamen. 

Kegalle is een stad gebouwd rond een drukke straat, met veel elektronicawinkels en nauwelijks restaurants. Als je er naar eten zoekt, kijk dan uit naar een steeg met de titel Cabana Bite Hut. Daarachter staat een donkere hut, waar Roshitha Kumara een fantastisch diner maakt voor nog geen €2,- per persoon. Het geheim van Kumara is dat hij elf jaar als souschef heeft gewerkt in een toprestaurant in Dubai. Waarom hij nu weer in Sri Lanka werkt weten we niet, maar we profiteren er graag van.

Ons hotel is een budget feestlocatie die, toen we aankwamen, nog bezaaid was met bloemen en trouwrijst van de bruiloft van vanmiddag. Het 'rusthuis' ligt op een heuvel net buiten de stad, waarvandaan je uitkijkt op ontelbare palmen en stokoude mangobomen. Daartussen staan westerse huisjes met rode dakpannen, waaraan je herkent dat dit land in tegenstelling tot Nepal wel gekoloniseerd is geweest. Daar zijn we wel even aan toe.