Dag 36: Over de Indische Oceaan

25 mei 2017 - Maafushi, Maldiven

Het vliegtuig naar de Maldiven zou om zes uur vertrekken. Als je graag twee uur tevoren aanwezig wilt zijn, een halfuur moet rijden en daarvoor nog moet ontbijten, houd je vijf uur over om te slapen, waarvan je er maar een slaapt omdat je weet dat je al bijna weg moet.

De allervriendelijkste Srilankees hoorden we in de keuken stommelen al voordat onze wekker ging. Fernando bereidde ons een afscheidsmaal in zijn pyjama en ging niet terug naar bed voordat we helemaal klaargestoomd in de tuktuk zijn erf verlieten.

Links en rechts wordt het vliegveld van Malé begrensd door felblauw kabbelend water. Het gevoel dat je echt ver bij de bewoonde wereld vandaan bent is onontkoombaar als je eerst anderhalf uur in een vliegtuig naar het midden van de oceaan reist en daarna nog twee uur met een misselijkmakend zwierende boot naar een zandbank vaart. Welke ontdekkingsreizigers zouden gedacht hebben, dit strand van een bij een kilometer is perfect om mijn familie een kansrijke toekomst te geven.
Maar de gedachte aan morgen is moeilijk vast te houden op een eiland dat je rennend met je armen wijd laat roepen 'pluk de dag!'.

Dat wordt overigens pas later aannemlijk, want we kwamen vandaag aan op een donderstormend Maafushi wat onze hoop op zorgeloze zon in de kiem smoorde.