Dag 35: Schildpadden en Fernando

Hikkaduwa is een paradijs voor elke toevluchtzoekende zeeschildpad. 's Avonds naderen tientallen schildpadden de kustlijnen van Sri Lanka daar om rustig in ondiep water adem te halen. Een zeeschildpad heeft net als een mens longen en moet elke vier uur boven komen om te ademen, dat heeft verder waarschijnlijk weinig te maken met het naar land komen, maar wij zijn geen schildpaddenwetenschappers.

Voor de babyschildpadden die vaak in hun ei zitten als ze door de Srilankezen van het strand geplukt worden en opgegeten, zijn er nationale projecten uitgerold, om ze in hun eerste levensmaanden te beschermen voor 's werelds meest verwoestende schepsel, de mens.

Naast dit nobele doel worden in de turtlefarms ook gehandicapte schildpadden verzorgd. Zo hebben we een schildpad gezien met drie vinnen, twee vinnen en zelfs eentje met maar een enkele vin. Omdat zij het niet zouden overleven in de woeste zee mogen ze hier in een bak water van 3x3 meter de rest van hun leven doorbrengen.

Het houden van een schildpaddenboerderij is niet zonder gevaar. Enkele jaren geleden is de eigenaar onder eigen dak overvallen door bewapende jongelui. Deze bezoeken in nachtelijke uren ,in opdracht van rijke verzamelaars, schildpaddentehuizen op zoek naar albinopadden, waarvoor zij een luttle vijfendertig miljoen roepies ontvangen.

Na ons bezoekje aan de turtle sanctuary was het weer tijd voor een busrit naar Negombo. Hier hebben we weer gelogeerd bij Fernando van House of Dilly. Zo zijn we in Sri Lanka geëindigd waar we ook zijn begonnen.